De feldmuus un de huusmuus

Wie emmool de feldmuus de huusmuus besochte, sägde düsse fürr de andere: kuck, hie iss haawer, doo gäste, doo linsen, doo waiten, doo kooren, un doobie kannst duu't recht gudd hann; äwwer wahr dick noor für der katte, datt dick dee nitt krieget. Wie nuu de huusmuus de katte kummen soh, reep se: te loche, te loche, te loche! un bienohe woor de feldmuus gefangen. Wie se im loche wooren, feeng düsse an, se wüsste nitt, watt eigentlick enne katte wöör', se mögte doch gäären enne kennen läären. Nämm dick noor in achte, sägde de andere; du weist hie kenn bescheid; äwwer se ging vorne in't loch, streckede den kopp derdürr un de katte feeng se. "Sühste woll", sägde de andere, "haww'ick et dii nitt gesägd? nuu bist'e wegg!" Doch auk düsse woor niggeschierig un woll emmool tausehn, watt woll de katte mit der feldmuus anfeeng, ging vorne in't loch, kiikelde mool oobenruut, un - schnapp, de katte peek se upp den kraagen, taug se ruut, un aut auk düsse.
Aus "Volksüberlieferungen aus dem Fürstenthum Waldeck" von L. Curtze, 1860, Verlag von A. Speyer.
Nordwaldeckischer Dialekt (sächsisch). Herkunftsort: Korbach
Et wass emmool en voss, de kaam noo enner allen aape. Osse hai nuu merked hadder, dat sai junge hädde, sägde hai: "au, aapeewaase, wiiset mii doch emmool jugge kliinen kingerken". Osse hai de nuu sehn hadde, sägde hai - et woor en rechten muulschwätzer - :"Ach, wat siid dat leewe kingerken!" un heet de alle jümmer waase, un de kleenen veddere. Datt gefeel der allen, un sai gaaf emme olles gudde, wat sai imme huuse hadde te fretten. Osse hai sick nuu wot ächtet te gemäude foorth hadde, ging hei wechen, un kaam bii ennen wulf, dem vertallte hai olles. Osse nuu dee voss wechen 'e gohn woor, ging hai auk hinne un sägde, osse hai de kleenen aapen 'e sehn hadde: datt seed je dingere osse junge düüwels! Osse datt de alle hoorte, schlaug se emm mit dem bessmenstille dat fell full.
____________________
Aus "Volksüberlieferungen aus dem Fürstenthum Waldeck" von L. Curtze, 1860, Verlag von A. Speyer.
Nordwaldeckischer Dialekt (sächsisch). Herkunftsort: Usseln


(C) 2011 - Alle Rechte vorbehalten

Diese Seite drucken